บทความ
“ท่านคิดว่าการจะพัฒนาคุณภาพการศึกษาต้องเริ่มที่ใครก่อน”
คนเป็นทรัพยากรมนุษย์ที่ล้ำค่า และประเสริฐที่สุด ล้ำค่ากว่าทรัพยากรอื่นใดในโลก มีคุณค่าในตนเอง และสามารถถ่ายทอดคุณค่านั้นเพื่อประโยชน์ต่อการสร้างสรรค์สังคมได้ หากคนได้รับการพัฒนาศักยภาพด้านต่างๆ รวมทั้งการปลูกฝังความรู้ ความเข้าใจ ทัศนคติต่างๆ ในทางบวก ความมีคุณธรรมจริยธรรมในตนเอง ให้เห็นแก่ประโยชน์สุขของส่วนรวมและประเทศชาติ
การศึกษาเป็น กระบวนการที่จะช่วยให้คนได้รับพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่องตลอดชีวิต ในประเทศ
ที่พัฒนาแล้ว การพัฒนาศักยภาพของคนจะต้องนำหน้าการพัฒนาประเทศ ดังตัวอย่างประเทศที่ประสบผลสำเร็จในการพัฒนาแล้ว เช่น สหรัฐอเมริกา , อังกฤษ , เยอรมัน , ญี่ปุ่น , เกาหลี , ฮ่องกง , สิงคโปร์ ประเทศเหล่านี้ได้ทุ่มเทและลงทุนพัฒนาคนในชาติก่อน ประเทศจึงเริ่มเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว ซึ่งผลเหล่านี้มาจากการปฏิรูประบบการศึกษาอย่างมีประสิทธิภาพ โดยให้การศึกษาเป็นตัวนำในการพัฒนาประเทศในด้านต่างๆ
บุคคลที่มีความสำคัญยิ่งต่อการพัฒนาคุณภาพการศึกษานั้น ควรจะเป็นบุคคลที่มีหน้าที่ รับผิดชอบในด้านวงการศึกษา ทุกท่าน เช่น ครูผู้ปฏิบัติ ผู้บริหารสถานศึกษา บุคลากรทางการศึกษาทุกท่าน เหล่านี้ ล้วนมีส่วนสำคัญยิ่งต่อการพัฒนาคุณภาพการศึกษาในด้านต่างๆ และบุคคลที่ขาดไม่ได้ มีส่วนสนับสนุนในด้านการศึกษาเช่น องค์กรชุมชน ผู้ปกครองนักเรียน ฯลฯ ก็มีส่วนสำคัญเป็นอย่างยิ่ง จะมุ่งตรงไปที่คนใดคนหนึ่งไม่ได้ ทุกอย่างต้องเกี่ยวโยงสัมพันธ์กันเป็นลูกโซ่อย่างเป็นระบบ และทำด้วยความจริงจัง จริงใจ มุ่งมั่นในการปฏิรูปการศึกษาทั้งระบบ จึงจะพัฒนาคุณภาพการศึกษาไปได้ด้วยดี โดยเฉพาะรัฐบาลจะเห็นได้ว่า หลายรัฐบาลที่ผ่านมา มีการเปลี่ยนแปลงรัฐมนตรีผู้รับผิดชอบทางด้านการศึกษาบ่อยครั้ง ทำให้นโยบายต่างๆ นั้นขาดความต่อเนื่อง ได้รับผลกระทบหลายด้าน ดังที่ทราบกันเป็นอย่างดีแล้ว
ร.ต.อ.หญิงอาภรณ์ รัตน์มณี อาจารย์ (สบ1) กลุ่มงานวิชาการ ศูนย์ฝึกอบรมตำรวจภูธรภาค 8 ได้เขียนบทความ ถึงสาเหตุที่ทำให้การศึกษาของไทยพัฒนาช้า วิเคราะห์และสรุป ไว้อย่างน่าสนใจ ซึ่งผู้เขียนได้คัดเฉพาะประเด็นที่สำคัญ ได้ 3 ประเด็นดังนี้
1. ระดับนโยบาย ในเรื่องที่เกี่ยวกับนโยบาย ซึ่งเป็นระดับประเทศ จะเห็นได้ว่ารัฐบาลหลายยุคให้ความสำคัญกับเรื่องการศึกษาระดับรองเมื่อเทียบกับปัญหาด้านอื่นๆ ความจริงแล้วเรื่องปัญหาการศึกษาถือเป็นปัญหาที่สำคัญและเร่งด่วนของประเทศ
2. ระดับผู้ปฏิบัติ อันดับแรกก็ต้องนึกถึงครู ผู้ให้ความรู้ประสิทธิ์ประสาทวิชา ในอดีต ครูเป็นอาชีพที่สำคัญมีเกียรติ แต่ปัจจุบัน จะเห็นได้ว่าจากการสอบเข้าอะไรไม่ได้ก็ไปเรียนครู ทำให้ผู้ที่ต้องการจะมาเป็นครูจริงๆมีน้อยลงทุกวัน เมื่อไม่มีจิตวิญญาณของความเป็นครู การสอนที่ให้ได้ประสิทธิภาพก็น้อยลงตามลำดับ และครูบางส่วนก็สนใจการทำผลงานทางวิชาการมากกว่าการสอนเด็ก ดังจะเห็นได้จากผลสัมฤทธิ์นักเรียน , ผลการสอบ โอเนต ,เอ็นที สวนทางกับวิทยะฐานะและความก้าวหน้าของครู สิ่งเหล่านี้จึงเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้การศึกษาของไทยพัฒนาช้า
3. ระบบการศึกษาของไทย เริ่มต้นมาจากวัฒนธรรมของคนไทย ซึ่งได้รับการสั่งสอนมาตั้งแต่โบราณให้เคารพเชื่อฟัง ครูบาอาจารย์ จะเห็นได้ว่ามีวันไหว้ครู การเรียนการสอนต้องเชื่อฟังครูอย่างเดียว ทำให้เด็กคิดวิเคราะห์ สังเคราะห์ด้วยตนเองไม่ได้ ปัจจุบันก็กำลังปรับอยู่ ถือเป็นสิ่งที่ดี การเรียนการสอนในโรงเรียนก็ไม่มีมาตรฐานเดียวกัน ในโรงเรียนสอนไม่เต็มที่ เพราะต้องการให้เด็กมาเรียนพิเศษ อันนำมาซึ่งรายได้พิ่ม สถาบันกวดวิชา เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย หากมีระบบการศึกษาดี ในโรงเรียน เด็กก็จะไม่ต้องเรียนพิเศษกันอย่างมากมาย
สรุป “การพัฒนาคุณภาพการศึกษาต้องเริ่มต้นที่ใครก่อน” นั้น จากปัญหาที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น
มีสาเหตุหลายประการที่ทำให้การพัฒนาการศึกษาของไทย ยังไปไม่ถึงฝั่ง พัฒนาได้ช้า การแก้ปัญหาการศึกษา บุคคลากรที่เกี่ยวข้อง จะต้องร่วมมือ ร่วมใจกันทั้งระบบ เริ่มตั้งแต่ระดับนโยบาย ผู้ที่จะมากำกับดูแลงานด้านการศึกษา ควรเป็นผู้ที่มีความรู้เป็นอย่างดีในด้านการศึกษา มีความจริงใจ จริงจัง ที่จะแก้ปัญหาอย่างแท้จริง ไม่เป็นเพียงนโนบายที่เขียนไว้อย่างโก้หรู แต่ปฏิบัติจริงไม่ได้ ควรให้ความสำคัญเป็นอันดับแรกของการพัฒนาประเทศ เพราะเด็กในวันนี้ก็คือผู้ที่จะกำอนาคตของชาติบ้านเมืองไว้ในวันข้างหน้า ประเทศชาติฝากความหวังไว้กับเด็ก ๆ เหล่านี้ ผู้เขียนคิดว่ายังไม่สายเกินไป ที่ทุกๆ ฝ่ายที่มีหน้าที่ จะหันมา
อันเป็นที่รักยิ่งของเรา..........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น